Het verhaal van: Annette van den Berg - Vrijwilliger VPTZ

Annette van den Berg-Janzen (56 jaar) is geboren en getogen in Rotterdam. Ze verhuisde naar Zevenbergen toen ze haar man  ontmoette. Naast haar werk in de schoonmaak, de zorg voor haar 91-jarige ‘vitale’ vader die in Rotterdam woont en schoonmoeder die in De Zeven Schakels in Zevenbergen woont, zet ze zich met veel liefde in als “kernvrijwilliger bij de VPTZ”. VPTZ staat voor Vrijwillige Palliatieve Terminale Zorg.

Waarom ben je kernvrijwilliger bij de VPTZ geworden?
Mijn moeder is op 53-jarige leeftijd overleden aan kanker in het Dijkzigt ziekenhuis. In die tijd was er nog geen VPTZ of een andere vorm van zorg aan huis en heeft mijn moeder de laatste periode van haar leven in het ziekenhuis doorgebracht, terwijl ze graag thuis had willen sterven. Het ziekteproces en het overlijden van mijn moeder was voor mij de aanleiding om iets te zoeken als vrijwilliger in de thuissituatie van mensen die ziek zijn. Ik wil mensen een kans geven om thuis te sterven in hun eigen vertrouwde omgeving.

Hoe ben je VPTZ kernvrijwilliger geworden?
Negen jaar geleden zag ik een kleine advertentie in het plaatselijke huis-aan-huis blad met een oproep voor VPTZ vrijwilligers. Dit was voor mij de aanleiding om te bellen met Lydia van Doremalen, regio coördinator van de VPTZ. Toen Lydia aan mij vroeg of ik er wel een ‘type’ voor was, zei ik dat ik dat echt niet wist maar dat het me er niet van weerhield om me aan te melden. Ik kreeg een introductie training van 6 dagdelen, verdeeld over 6 weken, samen met nog 10 anderen. Tijdens deze training werden zaken zoals euthanasie, praktijklessen waarbij gekeken wordt naar hoe je iemand ondersteunt bij het gaan staan en zitten, een ervaringsverhaal van een kernvrijwilliger en ervaringen van familieleden van overledenen behandeld. “Had ik dit maar eerder geweten”, is een zin die vaak terug komt bij ervaringen van familieleden.

Wat doe jij als VPTZ vrijwilliger?
Samen met mantelzorgers (partners, kinderen, familie en vrienden) en de beroepsmatige zorg stem ik af wat gedaan moet worden in deze bijzondere en onzekere periode. Ik geef altijd aan dat ik geen medische, verpleegkundige of zware huishoudelijke taken op me neem.
Een klein gebaar, een luisterend oor en het even het over iets anders hebben dan alleen maar over het ziek zijn, maakt dat mensen blij worden op dat moment. Ook de mantelzorger ontlast ik op dat moment door mijn aanwezigheid. Daar doe ik het allemaal voor en dat geeft mij energie.

Wat maakt jouw vrijwilligerswerk bijzonder?
Ik ben nu 9 jaar kernvrijwilliger bij VPTZ en doe dit nog steeds met veel plezier. Mijn eerste inzet vond ik ‘eng’ omdat ik niet wist hoe ik zou reageren op een cliënt die ziek was. Iedereen ziet er anders uit en reageert anders en hoe ga ik daar mee om? Nu 9 jaar verder kan ik wel zeggen dat ik erin gegroeid ben. Van huis uit ben ik opgevoed om zonder vooroordeel naar de ander kijken. Waar het echt om gaat is hoe de persoon is. Dat maakt ook dat ik het als kernvrijwilliger iedere keer weer bijzonder vindt dat mensen je heel snel ‘toelaten’.

“In het laatste stukje van hun leven hebben mensen niets meer te verbloemen. Ze laten zich ‘zien’ zoals ze zijn en delen dat met mij. Zo bijzonder en zo waardevol, een cadeautje vind ik dat.“

07-05-2021