“Mijn zusje is gewoon een heel bijzonder meisje”

Buiten hangt de vlag uit. Christel is net 18 jaar geworden en geslaagd voor de havo. Ze woont met vader Stefan, moeder Joyce en zusje Daniëlle in Raamsdonksveer. In de weekenden werkt ze bij de Jumbo en na de vakantie wacht de lerarenopleiding Natuur- en scheikunde in Tilburg. Het leven lacht haar toe. Toch verliep haar jeugd niet zonder zorgen.

Christel: “Ik was 3,5 jaar oud toen mijn zusje Daniëlle geboren werd en met haar bleek best wat aan de hand. Ze is slechthorend, slechtziend en heeft een autistische stoornis. Voor mij is het gewoon een bijzonder meisje dat af en toe wat extra aandacht nodig heeft. Er ging veel aandacht naar haar en ik groeide op met zorgen voor Daniëlle.”

Je bent mijn moeder niet
“We waren eerst een ‘gewoon’ gezin totdat mama de ziekte van Crohn kreeg. Toen nam ik meer de moederrol op me. Papa had al genoeg aan zijn hoofd. Dan kwam ik thuis uit school en moest huiswerk maken, maar ook stofzuigen. Op school moeten ze dat zeker gemerkt hebben, maar echt veel aandacht was er niet. Ik hielp Daniëlle bij de alledaagse dingen. Ze heeft moeite met het verwerken van informatie en dat vraagt extra aandacht en uitleg. Dat was vaak wel lastig. Danielle zei dan boos dat ik haar moeder niet was. En dat klopt natuurlijk. Pas toen het beter ging met mama kon ik de moederrol loslaten.”

De zorg heeft me zelfstandiger gemaakt
“De meeste van mijn vrienden en vriendinnen hoeven thuis niet zoveel te doen. Dat is aan de ene kant fijn, maar ik zie ook dat zij sneller boos zijn of gefrustreerd raken. Door wat er bij ons speelt kan ik denk ik makkelijker relativeren. Ik ben gewoon wat meer gewend. Daarnaast heeft de zorg voor mijn zus mij zelfstandiger gemaakt. Het heeft me ook wel wat gekost, een zorgeloze jeugd heb ik hierdoor niet gehad, ik weet nog dat ik tegen een psycholoog zei dat ik graag meer kind had willen zijn.”

Praten of normaal doen
“Op enig moment ben ik thuis meer mijn plek gaan opeisen. Ik had de neiging mijn ouders niet lastig te vallen, omdat ze al veel zorgen hadden. We praten thuis veel over hoe het gaat en dus vertelde ik ze dat ze ook MIJN ouders zijn. Het is fijn thuis mijn verhaal kwijt te kunnen. We zeggen altijd dat je óf moet zeggen wat je dwars zit óf normaal moet doen. We kunnen niet in elkaars hoofd kijken.”

Verstandig advies van docent
“Door de situatie thuis wilde ik Social Work gaan doen. Maar ik was ook goed in exacte vakken. Een gymdocent gaf me toen een goed advies door te zeggen dat het allebei kan: verder gaan met mijn favoriete vakken én anderen helpen. Door mijn thuissituatie zal ik later altijd meer oog hebben voor hoe het met kinderen gaat en op welke signalen ik moet letten. Het is heel belangrijk dat er oog is voor problemen of een lastige thuissituatie. Best gek dat het onderwerp mantelzorg helemaal niet aan bod komt op school, bijvoorbeeld bij mentorlessen. Het zou zoveel helpen als erkend wordt dat iets niet normaal is!”

Fotosessie op verlanglijstje
Christel staat ingeschreven als jonge mantelzorger bij Surplus. Speciaal voor hen worden activiteiten georganiseerd. Christel ervaart toch een drempel: “Zo’n inloop is dan weer een eind weg en ik vind het ook spannend ergens alleen op af te gaan.” Ze werd wel meteen enthousiast toen vrijwillig medewerker Nathalie belde en aanbood een fotoserie te maken van het gezin. Ze togen naar de bossen van Dorst en Nathalie maakte een mooie fotoserie. Op de foto een vrolijke familie met twee bijzondere zussen die blij zijn met elkaar.

Ook jonge mantelzorger en wil jij je verhaal doen? Of wil je net als Christel een mooie fotoshoot? Neem dan contact op met Nathalie Cheratite, nathalie.cheratite@surplus.nl

17-08-2021