Interview met Mariëtte Koolen in BN de Stem.

Geplaatst op 17 november 2022

---

Mariëtte Koolen is mantelzorgconsulente in Etten-Leur: ‘Hou vooral goede relatie met de buurvrouw’

Ze was mantelzorger voor haar beide ouders en haar toen 14-jarige dochter. En nu is Mariëtte Koolen, ervaringsdeskundige bij uitstek, mantelzorgconsulente in Etten-Leur. Een baan die haar veel voldoening geeft, maar o, hád ze maar meer uren.    

Ze miste het intermenselijke contact in de zorg, verloor haar voorlaatste baan nog voor ze er begonnen was, maar kwam via een ‘stage’ terecht bij steunpunt Zorg voor een Ander aan de Valpoort 153. Vier posters hangen daar voor het raam. Het zijn portretten van mantelzorgers die deelnemen aan de campagne ‘Uit liefde’ van Surplus, in aanloop naar de Dag van de Mantelzorg op 11 november.

Is het zorgen uit liefde, of juist loslaten uit liefde?

,,Bestaat allebei. Eén van de deelnemers aan de campagne in onze regio zorgde tien jaar voor haar man. Nu woont hij elders, omdat de zorg voor haar te zwaar werd, hoe graag ze het ook had volgehouden. ‘Ik doe het voor jou’, heeft hij gezegd. Dat is óók houden van. Daarom ook heet de campagne ‘Uit liefde’.”

Hoe is uw carrière tot nu toe verlopen?

Paspoort Mariëtte Koolen
Leeftijd: 54 jaar
Woonplaats: Rijsbergen
Burgerlijke staat: getrouwd met Rens Koolen, eigenaar van Koolen Elektromotoren, ouders van Rosalie (22)
Beroep: mantelzorgconsulente bij Surplus Etten-Leur, daarvoor onder meer actief als wijkzuster, praktijkverpleegkundige en leidinggevende op een revalidatieafdeling
Hobby’s: de tuin, koken, lezen en creatief bezig zijn

,,Ik heb van alles gedaan. Kijk maar op LinkedIn: praktijkverpleegkundige, revalidatieafdeling, de afdeling cardiologie in een ziekenhuis. Daar miste ik het intermenselijke contact. Troostte ik een man die panisch was voor een ingreep, werd ik van hogerhand teruggefloten. Dát was niet de bedoeling.” Maakt een handgebaar in de lucht: ,,Húp.” Het ‘wegwezen’ spreekt ze niet uit.

U bent zelf ervaringsdeskundige, als mantelzorgconsulente.

,,Mijn ouders overleden in coronatijd. Mijn vader was al erg verzwakt. Zo’n rouwproces is op zich al bijzonder, als je er niet bij mag. Mijn moeder was nog heel vitaal, maar bij haar werd zwezerikkanker vastgesteld. Daarna ging het heel snel. Voor mijn moeder was het zorgen voor een ouder heel gewoon, maar zij kwam uit een gezin van zes. Ik heb geen broers of zussen en dan is het best heel heftig. Er was geen redden meer aan. En ja, toen was alles weg. Ik keerde terug op de werkvloer, stond ik weer aan een terminaal bed. Dát ging niet meer. Ik vond een andere baan, maar drie dagen voor ik begon schrapten ze die functie. Een drama. Ik had nog nooit een dag zonder werk gezeten.” Ik doe nu de dingen die ik belangrijk vind, maar waar ik als wijkverpleegkundige niet aan toekwam.

En toen?

,,Terug naar Surplus. Van zorg naar welzijn, hier op de Valpoort. Mocht ik parkeervergunningen regelen voor mantelzorgers. Ik heb hier kunnen snuffelen en toen kwam de baan van mijn voorganger Jettie van Agtmaal vrij.”

Wat vindt u het mooie aan de ‘vacature-Jettie’?

,,Ik doe nu de dingen die ik belangrijk vind, maar waar ik als wijkverpleegkundige niet aan toekwam. Ik kan nu echt een luisterend oor zijn, iets extra’s betekenen, een goed gesprek voeren in plaats van roosters maken, mensen adviseren of stimuleren om iets te doen waar ze zelf niet aan gedacht hebben. Mensen die hier komen, zijn vaak al heel lang aan het tobben.”

Wat zijn speerpunten voor u, in uw nieuwe baan?

,,Er zijn nog steeds veel zorginstellingen en welzijnsorganisaties die niet weten dat wij bestaan. Dat geldt overigens ook voor de gemeenteraad, bleek recent toen we een presentatie gaven over ons werk. Terwijl de helft van de raadsleden zelf ook mantelzorger is. Daar is dus nog werk te verzetten. We moeten ons netwerk verder versterken, de aandacht op ons vestigen. Want we kunnen hier in ons steunpunt veel voor mensen betekenen.”

Zoals?

,,We begeleiden en ondersteunen. We zijn er echt voor jou, voor de mantelzorger. Vaak beseffen mensen het zelf niet. Hoezo heb ik óók aandacht nodig, vragen ze dan. Zo spraken ze het immers af: ‘Ik zorg voor jou, in goede en slechte tijden’. Maar waar krijg jij nog energie van? Want je kunt aardig opgebrand raken na verloop van tijd.”

De zorg is veel te versnipperd geraakt. We proberen in beeld te krijgen wat er is, waar overlap plaatsvindt en waar beter samengewerkt kan worden.

,,Wellicht is respijtzorg iets voor jou, of de zorg voor een buddy. Dat kunnen wij regelen. Er wordt in Etten-Leur gewerkt aan een website, waarop alle regelingen en voorzieningen gebundeld zijn. Want er is veel, de mensen weten het alleen niet te vinden.”

Er zijn zó veel voorzieningen voor mantelzorgers of voor mensen die in armoede verkeren. Hoe is het toch mogelijk dat de doelgroep daar nauwelijks gebruik maakt?

,,Ik heb geen idee. Maar daarom gaan we de boer op. De zorg is veel te versnipperd geraakt. We proberen in beeld te krijgen wat er is, waar overlap plaatsvindt en waar beter samengewerkt kan worden.”

Maar dat zou uw taak toch niet moeten zijn?

Verontschuldigende blik: ,,En ik heb maar drie dagen. We zouden zo veel meer kunnen en willen doen.”

Als het steeds meer met steeds minder moet, waar staan we dan over tien jaar?

,,De buurvrouw! Zorg dat je goede vrienden blijft, want daar zul je het in de toekomst van moeten hebben. Heb je een goed netwerk? We moeten allemaal langer doorwerken, voor onze ouders zorgen, een relatie onderhouden en een huishouden draaiend houden. Allemaal op vrijwillige basis en het mag geen geld kosten.”

Het geeft echt heel veel voldoening. Mensen die zorg bieden die ik zelf, toen ik mantelzorger was, gemist heb

Is het zwaar werk wat u doet?

,,Niet! Het geeft echt heel veel voldoening. Mensen die zorg bieden die ik zelf, toen ik mantelzorger was, gemist heb. Als leek heb je vaak geen idee waar je het zoeken moet. Terwijl je ze vaak met één of twee gesprekken weer op het goede spoor zet, in verbinding stelt met instellingen die hulp kunnen bieden.”

Wilt u verder nog iets kwijt?

,,We moeten vooral heel zuinig zijn op onze mantelzorgers. Die moeten gezien en gewaardeerd worden. Het kan heel eenzaam zijn. En dan is het fijn dat je eens mag zeggen dat het je allemaal teveel is. Of om mensen te treffen die weten wat het betekent. Het is, kan ik je zeggen, behoorlijk intensief.”

Hélène Schenk 07-11-22, 17:11 Bron: BN DeStem