Iedereen verdient goede zorg, ook als die specialistisch is

Meneer Verhagen kreeg eerst zorg thuis van de wijkverpleging van Surplus. Toen zijn gezondheid achteruitging en hij meer specialistische zorg nodig had, moest hij verhuizen naar een woonzorgcentrum. Voor het team van woonzorgcentrum Sint Martinus een bijzondere uitdaging.

Meneer Verhagen heeft meerdere medische hulpmiddelen, waaronder twee nefrodrains. Dat zijn slangetjes die urine direct uit de nieren afvoeren. Deze zorg vraagt speciale kennis en mag alleen gedaan worden door verpleegkundigen die daarvoor getraind zijn.

Niet elke locatie kan dit bieden. In woonzorgcentrum Sint Martinus van Surplus werd gekeken naar wat er wel mogelijk was. Dione van Dijk, verpleegkundige en vervangend regisseur in Sint Martinus vertelt: ‘’Iedereen verdient goede zorg, ook als het wat ingewikkelder of specialistisch is. We hebben gekeken hoe we dit voor meneer konden regelen.’’

Goede voorbereiding

Voordat meneer hier kwam, zijn twee verpleegkundigen bij meneer thuis geweest om te kijken hoe de zorg daar verliep en welke materialen nodig zijn. Zo kon alles op tijd besteld en klaargezet worden, zodat meneer hierheen kon verhuizen.

Daarnaast volgden drie verpleegkundigen en twee collega’s in opleiding een speciale training om te leren werken met nefrodrains. Ook twee wijkverpleegkundigen gingen mee. Zo is er altijd iemand beschikbaar die deze zorg kan geven.

Dione: ‘’Doordat meerdere collega’s en ook de wijkverpleging betrokken zijn, weten we zeker dat meneer altijd de zorg krijgt die hij nodig heeft. Dat geeft een goed gevoel.’’

Risicovolle handeling

De verzorging van nefrodrains vraagt veel zorgvuldigheid. Deze slangetjes worden operatief in het ziekenhuis geplaatst via de huid in het nierbekken. Daarna is het aan de verpleegkundigen in het woonzorgcentrum om ze goed te verzorgen en te controleren.

Voor Dione was het best spannend. ‘’Ik had nog nooit met nefrodrains gewerkt. Het is een risicovolle handeling en je wil niet dat er iets misgaat. Als er een drain losraakt, moet meneer meteen terug naar het ziekenhuis.’’

De eerste verzorging van de drains deed ze samen met de wijkverpleging. ‘’Dat hielp enorm en gaf vertrouwen. Toen voelde ik al vrij snel: dit kan ik. Het geeft voldoening om te merken dat je iemand echt kan helpen. En extra fijn dat meneer zo dankbaar is.’’

Even wennen

Meneer Verhagen woont nu in Sint Martinus, na jarenlang thuis te hebben gewoond. Het is begrijpelijk dat het wennen is, vooral omdat hij nu apart woont van zijn vrouw. Toch blijft hij dankbaar voor de zorg die hij hier krijgt. Waar mogelijk doet hij nog veel zelf, zoals zijn stoma verzorgen en zich klaarmaken voor de nacht. Zo kan hij zijn eigen ritme en zelfstandigheid zoveel mogelijk behouden, net zoals thuis.

Trots op het team Dione kijkt met trots terug. ‘’We hebben goed overlegd, elkaar geholpen en ook door de training konden we snel schakelen. Het was in het begin best spannend, maar juist door het samen te doen, werkt het. Ik ben trots op het team en heb er veel van geleerd. Dat maakt dit werk juist zo leuk en afwisselend.”

18-09-2025