De Expeditie: Vernieuwing als antwoord op uitdagingen in de zorg
Hanny Venus is leidinggevende bij Surplus en coach van de Innovatie Expeditie. Deze training helpt alle medewerkers van Surplus anders naar vraagstukken te kijken en …
Samen zorgen voor een waardig afscheid thuis
Beppie en Peter van Nispen waren 57 jaar samen. “We leerden elkaar als tieners kennen en zouden volgend jaar 50 jaar getrouwd zijn”, zegt Beppie. In april 2024 overleed Peter na een tweejarige strijd tegen ALS. Beppie deelt hoe zij, met steun van het gezin, familie, vrienden, vrijwilligers van VPTZ en Surplus, deze zware tijd doorstonden en Peters wens om thuis te overlijden konden vervullen.
De diagnose
In 2022 veranderde alles voor Beppie en Peter. Peter, altijd vrolijk en actief, merkte dat hij zijn fietshelm niet meer kon losmaken. “We zochten er eerst niets achter, maar al snel kwamen er meer klachten”, zegt Beppie. Na veel ziekenhuisbezoeken en onderzoeken kwam de diagnose: ALS. “De artsen gaven hem nog drie tot vijf jaar. Dat bericht sloeg in als een bom.”
Verhuizing en zorgbehoefte
Na de diagnose had Peter steeds meer ondersteuning nodig. “In het begin verzorgde ik hem zelf, maar dat werd te zwaar. Surplus ondersteunde ons met huishoudelijke hulp, en later met douchen en aankleden”, zegt Beppie. Vanwege de zorgbehoefte verkochten ze hun huis waar ze meer dan 47 jaar woonden en verhuisden naar een appartement in De Zeven Schakels, een Surplus-locatie. “Het afscheid van ons huis was moeilijk, maar de zorgbehoefte van Peter vroeg om een verandering.”
Steun van zorgverleners
In hun nieuwe woning kreeg Peter steeds intensievere zorg. Peter en Beppie vonden steun bij de zorgverleners van Surplus. “Het meedenken, hun luisterend oor en de betrokken gesprekken hebben ons enorm geholpen,” vertelt Beppie. Eén van de verzorgers bouwde een bijzondere band met Peter op. “Peter voelde zich echt op zijn gemak en genoot van hun gesprekken en grapjes.” Vlak voor Peters overlijden gaf de verzorger hem een cadeautje en een brief. “Dat vonden we bijzonder en attent. Ik kom hem nog wel eens tegen in de gang. Hij vraagt altijd hoe het gaat, net als de andere verzorgers.”
Vrijwilligers die klaarstonden
Ook de vrijwilligers palliatieve terminale zorg (VPTZ) van Surplus speelden een belangrijke rol. “Peter was zo afhankelijk dat ik hem niet alleen kon laten. Regelmatig bleef een vrijwilliger bij hem, zodat ik even een moment voor mezelf had”, zegt Beppie. “Zo kon ik bijvoorbeeld buiten de deur lunchen of boodschappen doen.”
Peters passie voor buiten zijn
Peter was altijd een buitenmens, fietsen was zijn grote passie. Zolang het kon, fietste hij op de duofiets. Toen fietsen niet meer ging namen Beppie, familie en vrienden hem mee naar buiten in zijn rolstoel, bijvoorbeeld naar het terras. Daar genoot Peter enorm van, zelfs toen hij steeds minder mobiel werd.
Dubbele zorgen
Beppie herinnert zich de zware tijd: “Mijn gezondheid speelde me parten. Ik heb diabetes en belandde drie keer in het ziekenhuis. Het was een angstige periode voor ons allemaal.” Ze waardeerde dat de zorgverleners van Surplus ook oog hadden voor haar welzijn: “Ze vroegen regelmatig hoe het met me ging en luisterden. Dat betekende veel voor me.”
De wens om thuis te blijven
Naarmate de ziekte vorderde, werd Peter steeds afhankelijker van zorg. Hij kreeg beademing en kon niet meer zelfstandig eten. “We wilden niet dat hij naar een verpleegtehuis ging, dus hebben we de zorg zo ingericht dat hij thuis kon blijven,” legt Beppie uit. Dankzij de steun van professionals, waaronder VPTZ en Surplus, kon Peter zijn laatste dagen thuis doorbrengen, omringd door zijn dierbaren.
Een laatste wens vervuld: afscheid thuis
Uiteindelijk is Peter in april thuis overleden, omringd door zijn gezin. Beppie is dankbaar dat ze zijn laatste wens heeft kunnen vervullen. “Het was erg moeilijk, maar ik ben dankbaar dat we het samen als gezin konden doen, zoals Peter het wilde.” De betrokkenheid van de professionals en VPTZ-vrijwilligers van Surplus en van hun familie maakte het mogelijk om dit waardige afscheid thuis te realiseren.
Een dierbare herinnering
Ondanks het grote verlies haalt Beppie kracht uit de steun van haar familie, vrienden en zorgverleners. “De wijze waarop Peter zijn ziekte droeg was bewonderenswaardig. Dat maakte het voor ons iets draaglijker. De zorg en liefde van iedereen helpen me om verder te gaan. Ik ben trots op hoe mijn kinderen, kleinkinderen en onze vrienden hiermee omgingen; dat geeft me kracht.”
Ter nagedachtenis aan Peter van Nispen
11-02-2025
