‘Ken niet bestaat niet’

Mantelzorger Rien Vissers vertelt

Rien Vissers (71) is mantelzorger van zijn echtgenote Will (77). Ze ontmoetten elkaar 41 jaar geleden via hun 27MC bakkies. Dat is zendapparatuur die vrachtwagens ook in hun cabine hebben. Rien hoorde een leuke stem tussen alle gesprekken die hij voerde. Zo leerde hij Will via de ether kennen. Er werd een voetbalwedstrijd georganiseerd. Rien voetbalde mee en Will kwam kijken. Er sloeg een vonk over die uitgroeide tot een mooie relatie.

Rien heeft in zijn jeugd rugoperaties ondergaan, waarna hij afgekeurd werd voor werk. “Ik probeerde om toch aan de slag te gaan. Vond ik een baan dan volgde een medische keuring. Daar kwam ik nooit door. Op mijn 30e werd ik volledig afgekeurd. Dat accepteren was moeilijk. Ik ben geen stilzitter.” Niet lang erna ontmoet hij Will en haar zonen van 7 en 9. Hij is trots op hen. “Mensen hadden vaak niet in de gaten dat de jongens niet mijn eigen zonen zijn. Inmiddels zijn het volwassen mannen, we hebben zelfs kleinkinderen.”

Niets is onmogelijk
“Ken niet bestaat niet. Dat zeggen we altijd. Bij ons is niets onmogelijk. Dus heb ik allerlei activiteiten gevonden die ik met veel plezier doe. Ik ben secretaris van de jachthaven. Hoofdkoster in Fijnaart en koster in Zevenbergschen Hoek. Ik heb hier in huis een vaatje wijwater staan.” Rien is ook penningmeester van het Gilde van het Heilig Sacrament van Niervaert. En Rien heeft een krantenwijk. Rien en Will hebben samen een motorboot, ze gaan er veel mee op pad.

Vijf keer een hartstilstand
Dat gaat goed tot Will 4 jaar geleden onwel werd in een winkel. “Ze kreeg die dag vijf keer een hartstilstand. Ik ben voor in de ambulance gaan zitten maar kon niets doen. Ik hoorde hoe ze haar reanimeerden. Ik ben uitgestapt, thuis mijn auto gaan halen en zelf naar het ziekenhuis gereden. Ik wist niet of ze bij aankomst in het ziekenhuis nog zou leven. Maar in de ambulance kon ik alleen maar luisteren naar wat er gebeurde en nu kon ik mijn zoon ophalen. Will en ik zijn daarin heel nuchter.”

Klachten
Will kreeg een pacemaker en sindsdien heeft ze klachten. “Haar evenwicht is niet goed. Ze loopt inmiddels continu met een rollator. Ze heeft slechte bloedvaten. Ook heeft ze last van haar darmen. Wat dat precies is, weten we nog niet. Ze krijgt binnenkort de uitslag. Wel is er bij het darmonderzoek iets weggehaald. Het is spannend.”

We doen alles samen
Een medewerker van Surplus maakte Rien erop attent dat hij mantelzorger is. Op haar advies liet hij zich registreren als mantelzorger. Zodoende doet hij af en toe mee met activiteiten die vanuit Surplus georganiseerd worden. “Dat is heel gezellig! Maar ik voel me geen mantelzorger. Ik weet dat ik het ben, maar Will en ik doen gewoon alles samen. Dat deden we altijd al en dat is nu niet anders.”

Wees eerlijk
Eens per week komt een verzorgende van Surplus om Will te douchen en er is huishoudelijk hulp voor het zware werk. “Meer huishoudelijke hulp krijgen, was niet gemakkelijk. Ik voel me altijd goed behandeld. Maar de gesprekken met de Wmo vind ik vaak moeilijk. Ik voel me niet welkom. Ik snap dat het allemaal minder moet, maar ik vind het soms onredelijk. Ik vroeg toen Will net uit het ziekenhuis was om een traplift. Ik kreeg het advies om te verhuizen. Maar als we nu verhuizen, stijgen onze maandelijkse kosten enorm. Dat is dan toch geen goed advies? Degene met wie we over de huishoudelijk verzorging spraken, trok vergelijkingen met haar eigen situatie. Zij redde het in huis ook met om de week hulp. Maar zij is gezond. Dat is toch geen eerlijke vergelijking? Will maakte me duidelijk dat ik mijn mond moest houden. Dat heb ik maar gedaan.”

Zelf kopen
In huis zijn diverse aanpassingen gedaan. “De ergotherapeut zorgde voor een apparaat waarmee ik bij Will haar steunkousen aandoe. We hebben meer handige hulpmiddelen in huis. Bijvoorbeeld een trippelstoel, beugels bij het bed en in de badkamer. En een verhoogde toiletbril. Sommige hulpmiddelen kreeg Will via de Wmo, een deel hebben we zelf gekocht. Sommige hulpmiddelen kun je huren. Je blijft huur betalen. Ook als je het allang afbetaald hebt. Soms kun je het zelf goedkoper oplossen. De oprijplaat bij de achterdeur liet ik zelf maken. Dit was een veel goedkopere plaat dan de oprijplaat bij de voordeur die we via de Wmo kregen. Denk dus goed na of het slimmer is om het zelf te kopen.”

Eerst zei ik overal ja tegen
Rien heeft sommige activiteiten losgelaten. “Ik merkte dat het me te veel werd. Tijdens vergaderingen kreeg ik het benauwd. Dat was spanning. Eerst zei ik overal ja tegen. En ik wil dingen goed doen. Zo draaide ik tijdelijk een dubbele krantenwijk vanwege een zieke collega. Krijg ik dan de kranten op tijd in de bus? Daar maakte ik me zorgen over en dat leverde spanning op. Daar heb ik van geleerd. Als het niet goed voelt, doe ik het niet meer. Maar mijn activiteiten zijn wel belangrijk. Ik krijg er energie van.”

Het gaat goed
“We redden het samen prima. De kinderen hoeven niet bij te springen. Al zijn ze wel zorgzaam, vragen regelmatig hoe het gaat. We wonen fijn en hoeven hier niet weg. Als het zo blijft gaan, gaat het goed.”

Herkenbaar verhaal?
Is dit verhaal herkenbaar? Neem contact op met Mantelzorg Moerdijk voor informatie, advies en ondersteuning. Bel 0168-331357 of stuur een e-mail naar mantelzorg.moerdijk@surplus.nl. Kijk voor meer informatie op www.mantelzorgmoerdijk.nl

15-12-2022